شواهـدی که به ما خیـره‌اند

ماجرا این است که چیزهایی که پیاده می‌شوند، معمولاً می‌خواهند از عمل متولد شوند، نه از نظریه.

حالا نگاهی بیندازیم به معماری‌های پیرامون خودمان: آن‌ها از لحاظ هندسی خیلی پیچیده به نظر می‌رسند، از اهرام گرفته تا کلیساهای بزرگ و زیبای اروپا.

پس یک بازی فریب باعث می‌شود که به این باور گرایش پیدا کنیم که ریاضیات باعث ایجاد این چیزهای زیبا شده است، با استثنائاتی اینجا و آنجا همچون اهرام، زیرا اهرام خیلی پیش از ریاضیات رسمی، یعنی جلوتر از اقلیدس و سایر نظریه‌پردازان یونانی به وجود آمدند.

چند حقيقت: معماران (یا آنچه در آن زمان، استادان آثار هنری نامیده می‌شدند) به میان‌برهای ذهنی، روش‌های تجربی و ابزارها متکی بودند و تقریبا هیچ کس هیچ ریاضیاتی بلد نبود – به قول تاریخ‌دان علوم قرون وسطا، گی بوژوان، قبل از قرن سیزدهم در کل اروپا بیشتر از پنج نفر نبودند که بلد باشند یک تقسیم ساده انجام دهند. قضیه مضیه که هیچ.

اما سازندگان می‌توانستند بدون معادلاتی که ما امروز داریم از مقاومت مصالح سر در بیاورند، شاهدش ساختمان‌هایی که اکثرا هنوز پابرجا هستند.