نکاتی درباره خواب براساس کتاب زمینه روانشناسی هیلگارد

موضوع اول:

خواب بخشی‌ از یک مسئلهٔ حساس‌تر در زندگی انسان، یعنی هشیاری و ناهشیاری است که کمتر به آن توجه می‌شود.
موضوع خواب معمولاً بسیار تجربی است و از سر کم‌آگاهی با آن برخورد می‌کنیم.
خواب باید به‌موقع، منظم و کافی باشد.
البته کاملاً مشخص است که خواب، فرد به فرد متفاوت است.
اینجا بحث ما در شرایط طبیعی است؛ زیرا در شرایط غیرطبیعی تفاوت‌هایی در خواب افراد دیده می‌شود.
ما با یک خواب ۸ تا ۹ ساعت شبانه در ارتباط هستیم. در کتاب‌های علمی آغاز مرحله به خواب رفتن ساعت ۱۲ شب تا ساعت ۶ الی ۹ صبح است. معمولاً خواب زیر ۷ ساعت را کم می‌دانند.
کمتر از ۸ ساعت خواب به عنوان کسری خواب مطرح می‌شود و باعث خواب‌آلودگی در طول روز می‌شود، روی عملکرد و برنامه‌ریزی فرد تأثیر می‌گذارد و این موضوع اجتناب‌ناپذیر است.
کسری خواب باید از کمبود خواب تمیز داده شود؛ زیرا کمبود خواب می‌تواند باعث بیماری شود. ولی کسری خواب معمولاً در طول روز در زمان‌هایی که کار هیجان انگیز نیست خودش را نشان می‌دهد.

موضوع دوم:

وقتی می‌گوییم ساعت ۱۲ باید بخوابیم و ساعت ۶ باید بیدار شویم، حتی یک دقیقه هم نباید این زمان جا‌به‌جا شود.
اینکه می‌گوییم “نمی‌شود” و “نمی‌توانیم” به فرایندهایی از هشیاری، ناهشیاری، انگیزه‌ها و برنامه‌ها در طول روز برمی‌گردد.